ارزان ترین دوربین جهان به نظر شما ساخت کدوم کمپانی ساخت دوربینه!؟ به نظرتون Canon همچین دوربینی داره یا Nikon؟ یا شاید کمپانی های ساخت دوربینهای سینمایی مثل ARRI؟
اصلا سوال مهمترین اینه که ارزان ترین دوربین چه مشخصاتی داره!؟ به درد چه کسی می خوره!؟ اصلا قابل کار کردن هست یا نه!؟ اگه شما هم دانشجو و هنرجوی آموزش کارگردانی هستین، حتما همیشه دغدغه این رو دارین که ارزان ترین دوربین بازار رو بخرین و باهاش تمرین کنین.
اما یه نکته خیلی مهم رو همیشه فراموش می کنین، این نکته یکی از کلیدهای راهنمای شما برای خرید ارزان ترین دوربین هستش! این نکته اینه که ما همیشه گفتیم آموزش کار با دوربین و عکاسی خیلی مهمه، اما نه اونقدر که فقط به خاطر آموزش اینها بخواین دوربین بخرین. دوستان عزیز دقت کنین که شما کارگردان هستین و نه عکاس! اون مطالب رو فقط آموزش ببینین که در موردش یه پیش زمینه داشته باشین، نه اینکه عکاسی و دوربین رو کامل یاد بگیرین.
دوربین به هیچ دردی نمی خوره!
باور کن که اگه نخوای عکاسی کنی و فقط برای آموزش بخوای دوربین بخری، دوربین به هیچ دردت نمی خوره. حالا چه ارزان ترین دوربین باشه و چه گران ترین! اما نکته مهمتر اینجاست که اتفاقا دوربین خیلی برای کارگردان می تونه مفید باشه.
خُب آخرش تکلیف چیه!؟ دوربین به درد می خوره یا نه!؟ این سوال دو تاجواب داره!
جواب اول: دوربین برای کسی که کارگردانه و فقط می خواد در مورد دوربین آموزش ببینه و یه کمی تکنیکهای عکاسی رو یاد بگیره، به هیچ دردی نمی خوره. چون می تونه آموزش ببینه و بعد یکی دو روز دوربین اجاره کنه و آموزشهاش رو روی دوربین اجرا کنه.
جواب دوم: دوربین برای کسی که می خواد آموزش کارگردانی ببینه، خیلی خیلی لازمه. چرا!؟ چون با دوربین می خواد تمرین اندازه نماها و ترکیب بندی رو انجام بده. پس لازمه که حداقل برای تست اندازه نماهایی که طراحی می کنه و ترکیب بندی نماهاش یه دوربین داشته باشه.
اما خُب واقعا نمی ارزه آدم به خاطر تمرین این دو تا بره و دوربین بخره! پس باید چیکار کنیم!؟ اگه واقعا دلتون می خواد ارزان ترین دوربین دنیا رو داشته باشین و باهاش تمرین اندازه نماها و ترکیب بندی فیلم رو انجام بدین، همین الان بهتون می گم چیکار کنین.
حتما تا حالا دیدین که کارگردان ها با دو تا دستشون یه شکلی به وجود میارن و از توی اون همه جا رو نگاه می کنن!؟ یعنی یه دستشون رو زیر اون یکی دستشون جوری می ذارن که یه مستطیل تشکیل می شه و از توی اون مستطیل همه جا رو نگاه می کنن.
ویوفایندر چیه!؟
حتما تا حالا دیدین که کارگردان ها با دو تا دستشون یه شکلی به وجود میارن و از توی اون همه جا رو نگاه می کنن!؟ یعنی یه دستشون رو زیر اون یکی دستشون جوری می ذارن که یه مستطیل تشکیل می شه و از توی اون مستطیل همه جا رو نگاه می کنن.
حالا اسم این مستطیل که همه جا رو می شه از توی اون دید، ویوفایندر یا منظره یاب هستش! اما خُب این ویوفایندر به چه دردی می خوره!؟ بیشتر برای پُز دادن و کلاس گذاشتن سرصحنه فیلمبرداریه یا کاربردهای دیگه هم داره!؟
خُب همینجا این نکته رو یاد بگیرین که این ویوفایندر همون کادریه که ما توی ویزور دوربین هم می بینیم! (ویزور همون چشمی دوربینه که ما از توی اون نگاه می کنیم و سوژه مورد نظرمون رو می بینیم)
نوع اول ارزان ترین دوربین دنیا!
حالا شما هم می تونیم با دستتون یه ویوفایندر بسازین و انگار همیشه یه ویزور همراهتون هست. با این ویوفایندر می تونین تمرین کادربندی و ترکیب بندی انجام بدین. این یکی از روشهایی هستش که می تونین باهاش ارزان ترین دوربین دنیا رو داشته باشین. اما اگه می خواین خیلی خیلی دقیقتر کار کنین، یه روش دیگه هم بهتون معرفی می کنم.
نوع دوم ارزان ترین دوربین دنیا!
روش اول برای ساخت ارزان ترین دوربین رو بهتون آموزش دادم. حالا اگه به هر دلیلی نخواستین که از ویوفایندر دستتون استفاده کنین، یه دونه ویوفایندر بسازین! اگه توجه کرده باشین، ویزور (چشمی) دوربین مستطیل شکله. ویوفایندری هم که با دست می سازیم، مستطیل شکله. پس نتیجه می گیریم که کادر سینمایی باید مستطیل شکل باشه که با شکل مستطیل هم تمرینش می کنن. در ضمن اگه توجه کنین پرده سینما هم مستطیل شکله.
حالا اگه اندازه قابهای رایج سینمایی رو بررسی کنیم می تونیم به بهترین ابعاد ساخت ارزان ترین دوربین برسیم، یعنی همون ویوفایندر.
حالا چطور ویوفایندر بسازیم!؟ طبق مراحل زیر:
1) یه کادر مقوایی بخرین! کادری که می خرین باید گرماژ بالایی داشته باشه، یعنی اون کادر مقوایی باید خیلی ضخیم باشه.
2) اون کادر مقوایی رو طوری برش بزنین که 4 تیکه بشه! یعنی جوری برشش بدین که 4 تا تیکه کادر مقوایی ازش دربیاد.
3) شما باید طوری کادر مقوایی رو برش بزنین که یه مستطیل توخالی بسازین. یعنی وقتی کادر رو به 4 تیکه تقسیم کردین، اون 4 تیکه می شن اضلاع یه مستطیل. اون 4 ضلع رو به هم وصل می کنین که یه مستطیل تو خالی داشته باشین.
4) ضلع های داخلی این مستطیل توخالی باید طول 16 سانتی متری و عرض 9 سانتی متری داشته باشه!
5)حالا شما یه ویوفایندر دارین که می تونین برای ترکیب بندی و کادربندی و برای دکوپاژ ازش استفاده کنین. در ضمن می تونین با دوربین و نزدیک کردن اون ویوفایندر کار لنز رو هم انجام بدین (طبق روشی که توی قدم صفر کارگردانی بهتون آموزش دادیم)
6) در واقع شما با یه مبلغ خیلی کم می تونین یه ویزور دوربین بسازین که خیلی به دردتون می خوره و خیلی می تونین باهاش تمرین کنین. می تونین به ویوفایندر مقواییتون یه بند هم وصل کنین که بتونین برای جاهای مختلف حملش کنین.
پس دیدین که داشتن ارزان ترین دوربین برای تمرین اندازه نما و طراحی ترکیب بندی فیلم خیلی هم کار سختی نیست. هم هزینه خیلی کمی داره و هم می تونین به راحتی اون رو بسازین. فقط کافیه همین الان شروع کنین و همین این کار رو انجام بدین. در ضمن هر زمان این ویوفایندر رو ساختین به دقت اندازه نماها و تکنیک های پایه ترکیب بندی رو تمرین کنین.
دوره پیشنهادی فیلم بساز
تخفیف: 40%
قیمت اصلی 3,900,000 تومان بود.2,350,000 تومانقیمت فعلی 2,350,000 تومان است.
22 دیدگاه برای “ارزان ترین دوربین جهان رو توی 5 مرحله بساز! ”
سلام و ارادت
ببخشید کادر مقوایی رو از لوازم التحریر ها میشه تهیه کرد ؟؟
و اینکه همون بهش میگن کادر مقوایی یا اسم دیگه ای هم داره ؟!!
سلام به شما
بله می شه از لوازم التحریری ها تهیه کرد هر چقدر گرماژ کاغذ بالاتر باشه بهتر و محکمتره
جواب 1جلسه 6:نماهای اول که نماهای معرف هست از و سعی میکنم هیچ وسیله ای به دوربین نزدیک نباشه و فاصله کانونی رو کمتر میکنم.چرا دیافراگم رو بسته تر نمی کنم؟به این خاطر که لوکیشن نور کمی داره و اگه دیافراگم رو بسته کنم کیفیت تصویر ها پایین میاد به خاطر حساسیت بالا ایزو…
نما های که میخوام عمق میدان نرمال داشته باشم چون نورمون یکم زیاد شده یک یا دو اف استاپ دیافراگم میبندم و فاصله رو به سوژه ها کمی نزدیک میکنم.
نمایی که میخوام عمق میدان کمی داشته باشم فاصله کانونی رو بیشتر میکنم دوربین رو به سوژه نزدیک میکنم و دیافراگم رو باز میکنم.
جواب 2جلسه 6:من از نور های نرم استفاده میکنم و رفته رفته شدت نور رو افزایش میدم چون با یه فیلمنامه رئال طرفم و حقیقت ها هم رفته رفته اشکار میشن. میشه از نور سخت هم در بعضی جاها استفاده بشه همین طور که کاگردان میتونه یه فیلم رئال رو به اکسپرسیونیسم تغییر بده حتی به سورئال
نظر منه شاید هم نشه.
بسیار عالی که اینقدر درست پاسخ دادین
البته این نکته رو مدنظرتون باشه وقتی می گیم سافت لایت یا نور نرم استفاده می کنیم اینه که بهتره توی سراسر فیلم یک استایل نوری داشته باشیم و فقط شدت نور رو کم و زیاد کنیم
مثلا وقتی داریم یه فیلم با موضوع اجتماع و مردم می سازیم پس داریم نزدیک می شیم به واقعیت
ما توی واقعیت (توی روزها با نور روز) هرگز نور غیر نرم نمی بینیم مگه در شرایط خیلی ویژه که چیزهای مصنوعی نور رو تغییر داده باشن
پس وقتی می خواین از نور سخت یا همون هارد لایت استفاده کنین بهتره با وسواس و فقط در لحظاتی از این دست فیلم ها از این نور استفاده کنین و خیلی حساسیت داشته باشین روی استفاده از دو استایل نوری متفاوت به صورت همزمان در یک فیلم، به ویژه اگه فیلمهای اولتون رو دارین می سازین
سوال1:خب برای عمق میدان زیاد،باید از دیافی با عدد بزرگتر استفاده کرد و تا میشه از سوژه ها فاصله گرفت و البته عدد لنز همان 50نرمال باشد،برای عمق میدان متوسط هم خب یکمی فاصله ی دوربین رو نزدیکتر میبریم و برای عمق میدان کم هم عددِ دیافراگمُ کمتر میکنیم
.
سوال2:من نظرم اینجوریه که نه خیلی باید از نور سخت استفاده کرد و نه خیلی از نورِ نرم،اما چونکه فضای دارکی توی ذهنم متجسم شده،کمی نورها رو به سمتِ نورهای سخت میبرم اما نه به قدری ک بهش اصطلاحاً میگن اور اکسپوز،سوخته بشه
جواب شما خیلی خوب بود
این تعادل بین متغیرها خیلی خوبه و می تونه به شما امکان انتخاب بده که دیافراگم رو تغییر می دین یا فاصله و فاصله کانونی هم خودتون به درستی یه لنز رو انتخاب کردین
در مورد نور هم درسته؛ نه خیلی نور نرم و دیفیوز شده و نه خیلی نور سخت و بُرنده
همین باعث می شه که کانسپت فیلم هم درست کار کنه
جواب 1 – برای عمق زیاد میشه فاصله ی دوربین تا کاراکتر ها و فاصله ی دو کاراکتر از هم رو زیاد کرد، باز بخوایم کمتر بشه عدد دیافراگم رو میاریم پایین و از لنز تله تر استفاده میکنیم . باز هم اگه بخوایم عمق کمتر بشه بک گراند رو فلو میکنیم
جواب2 – نکته ی اول اینه که توی خود فیلمنامه ذکرشده تصویر اول تاریک باشه و ذره ذره روشن تر بشه. پس خوبه که از منبع نور دارای درجه بندی و قابل تنظیم استفاده کنیم.
ماجرا توی روز داره اتفاق می افته. هرچند که جابر جلوی نور پنجره رو گرفته باشه ولی باز افتاب تاثیر خودشو میذاره و روشن بودن چراغ های خونه تو روز بی معنیه. بهتره منبع نورمون در روشن ترین حالتش شبیه به تابش افتاب به خونه باشه .
تو صحنه هایی که دوربین پشت سر جابره بهتره منبع نور روبروی جابر باشه که یه جورایی جابر مسیر نورو ببنده و از پشت سر نمای تاریکی ازش ببینیم
و اینکه به نظرم یه کی لایت خفیف کفایت میکنه و نیازی به فیل لایت نیست چون اینطوری سایه ی کاراکتر ها روی زمین و دیوار می افته و فضای دروغ و دورویی رو بهتر نشون میده. شاید توی قسمت پایانی و ورود اون زن به خونه، چون رازها برملا شده بشه از فیل لایت هم کمک گرفت.
چندتاسوال.
ایا ممکنه در صورت رعایت تمام تنظیمات، خروجی روی دوربین و روی مثلا مانیتور لپتاپ فرق کنه از لحلظ کیفیت نور؟ اگه آره چقدر؟
تا چه حد تنظیمات دوربین قابل اعتماده؟ یعنی اگه دو صحنه متوالی رو با تنظیمات یکسان بگیریم، میشه مطمئن بود که اون دوتا صحنه از نظر نور مثل همن؟
جوابتون بخش عمق میدان خیلی خوبه اما ما نمی تونیم نور رو توی تمام فیلم پشت سر شخصیت بذاریم چون اصطلاحا سیلوئت (ضد نور) می شه و کاملا چهره ش سیاه می شه
در ضمن این جمله درست نیست که کی لایت نمی خوایم همیشه تو هر نمایی یه کی لایت حتما داریم هرچند نور ضعیفی باشه داره صحنه رو نور می ده
در ضمن گفته شده توی فیلمنامه که پنجره با روزنامه پوشیده شده یعنی تقریبا نور روز مهار شده
جواب سوالتون اگه همه شرایط یکسان باشه خروجی یکسانه ولی خیلی سخته شرایط مشابه تو دو تا پلان مگه اینکه دو تا دوربین با هم یه صحنه رو ضبط کنن (البته اگه نور مصنوعی داشته باشیم می شه چون نور دست خودمونه)
تنظیمات دوربین کاملا مورد اعتماده اما خروجیش دستکاری می خواد چون نمی تونه همه کارها رو خودش انجام بده مثلا رنگی که دوربین های دیجیتال می دن نیاز به اصلاح داره دو تا صحنه پشت سر هم با تنظیمات یکسان اگه با نور مصنوعی باشه بله کاملا شبیه می شه
دو تا سوال دیگه
خب اگه تو محیط باز و با نور طبیعی کار کنیم چی؟ چطور باید پیوستگی نور پلان ها حفظ بشه؟
و اینکه لوازم نورپردازی رو باید از همون دفاتر تولید اجاره کرد؟
این رو بدونین اگه بخواین با نور روز کار کنین حتما کار سخت تری دارین اما خُب این به عهده فیلمبرداره
خیلی وقت ها با نرم کردن نور (اصطلاحا دیفیوز) می تونین نور روز رو کنترل کنین یعنی جلوی نور مستقیم یه فیلتر دیفیوزر (نرم کننده) بذارین
این کارها اصلا بر عهده شما نیست و وظیفه فیلمبرداره
حتما همه وسایل و ابزار رو یک جا اجاره کنین چون می تونین با یه ضمانت همه وسایل رو بگیرین همه دفاتر معتبر همه وسایل رو دارن هم دوربین و لنزها و هم وسایل نور و صدا و …
جواب1 جلسه6: راه اول اینه که نمای اول رو با دیافراگم بسته و نمای دوم رو با دیافراگم متوسط و نمای سوم رو با دیافراگم باز بگیریم. راه دوم اینه که طوری طراحی کنیم که در نمای از نمای اول تا سوم سوژه به دوربین نزدیک تر بشه. راه سوم هم استفاده از لنزهای مختلفه که نمای اول رو مثلا فاصله کانونی 35 ضبط کنیم و بعدی رو با 50 و نمای سوم رو با 70. راه چهارم هم اینه که در نمای اول از طراحی صحنه عمق نما استفاده کنیم و درنماهای بعدی سوژه رودر جایی قرار بدیم که طراحی مناسب عمق کم باشه.
جواب2 جلسه2: به نظرم چون یک فیلم درام و واقع گراست بهتره از نورپردازی عادی، یعنی با سایه‌های نرم استفاده کنیم. البته میشه جاهایی که جابر مشغول دروغ گفتنه رو طوری طراحی کنیم که صورتش کاملا وارد سایه بشه ونورپردازی جابر و متین رو با هم کمی متفاوت کنیم تا نورپردازی یه آدم دروغگو و یه آدم کنجکاو برای پیدا کردن واقعیت متناسب شخصیتشون باشه.
اگر در مورد نورپردازی در حال حرکت بازیگر هم صحبت می‌کردید خیلی بهتر بود.
البته همه این کارها رو با یه لنز زوم هم می تونین انجام بدین در آن واحد
مثلا با لنز واید دیافراگم رو کاملا ببندین و فاصله تون رو از سوژه زیاد کنین بیشترین عمق میدان رو بهتون می ده
پس توجه کنین عوامل عمق میدان رو می تونین با هم استفاده کنین و هم می تونین تک به تک استفاده کنین
مثلا می تونین فقط با فاصله کانونی روی عمق میدان تاثیر بذارین و هم می تونین فقط با دیافراگم و یا فقط با فاصله دوربین از سوژه
و می تونین همراه هم این عوامل رو استفاده کنین بستگی به شرایط شما داره
مثلا یه بار می بینین که امکان دور کردن دوربین از سوژه نیست چون پشتتون دیواره، پس فقط از دیافراگم و فاصله کانونی استفاده می کنین و …
در مورد نور نظرهای دیگه رو هم بخونین حتما
نورپردازی نرم هم می تونه پیشنهاد خوبی باشه البته همونطور که اشاره کردین جاهایی هم نور تند
مبحث نورپردازی در زمان حرکت بازیگر به کارگردان مربوط نیست دیگه و یه کار کاملا فنی و مربوط به فیلمبرداریه، شما فقط توی دکوپاژ عنوان می کنین که می خوام نور این قسمت اینجوری باشه و فیلمبردار موظفه براتون اجراش کنه
… میخوام این صحنه رو آندر اکسپوز ضبط کنم. دیدین چه با کلاس‌تره.
این جمله‌ای بود که توی برنامه جلسه ششم نوشته بودید. ولی توی آموزش هیچ حرفی از اصطلاحاتی که باهاشون میتونیم با فیلمبردار صحبت کنیم نگفته بودید.
صبر کنین و این نکات رو هم می گیم
ولی تا زمانی که توی آموزشها بیاد
اکسپوز: اکسپوز یعنی نور باعث می شه تصویر ثبت بشه روی سطح حساس به نور؛ در واقع اکسپوز یعنی مقدار نوری که لازمه روی سطح حساس به نور (سنسور یا فیلم) بیفته که تصویر ضبط بشه
آندر اکسپوز: یعنی نوری که برای ضبط تصویر میاد توی دوربین کمتر از اون حدیه که لازمه و تصویر تیره از تر از حد نرماله
اُوِر اکسپوز: یعنی نوری که برای ضبط تصویر میان توی دوربین بیشتر از اون حدیه که لازمه و تصویر روشن تر از حد نرماله
پاسخ سوال اول جلسه شش: بنظرم كل فيلم رو با يك لنز تله فوتو يا نرمال (لنز ٥٠ )ميشه گرفت ، ما چون در صحنه اول عمق ميدان ميخواهيم يعني صحنه اي است كه ميتونه معرف ساختمان باشه و يك صحنه كلي هست و سوژه ها دورتر هستن به دوربين ، پس ديافراگم با عدد بالا و نور پردازي با منبع نور كم كه پخش باشه و نرم ،بر طبق فيلم نامه نور بايد از درجه كم شروع بشه ، براي صحنه با عمق ميدان متوسط لنز نرمال و ديافراگم پايينتر مناسبه وضعيت نور هم نور نرم باشه احتمالا تصاوير مديوم شات رو ميتونه شامل بشه . و در صحنه هايي كه عمق ميدان ميخواهيم بنظرم لنز تله فتو ميتونه عمق ميدان خوبي بده ، و نور هم نور نرم كه بك لايت در اينجا كمك ميكنه سوژه برجسته تر نمايان بشه ، روش ديگه لنز نرمال با ديافراگم پايين ، شاتر بالا ، حساسيت تصويري پايين هست و در اينجا درجه نور اصلي را بيشتر ميكنيم تا كمي سايه ها بيشتر بشه و ابهام بيشتري به سوژه بديم .
پاسخ سوال دوم جلسه شش: در طراحي نور اين كار ، نور نرم مناسب تره چون جزييات و بيشتر ميشه ديد و قرار نيست ما در ژانر وحشت كار كنيم . كار ملودرام هست ، همانطور كه در فيلم نامه امده نور در ابتدا كم هست اما به مرور زياد ميشه ، كه البته نور اصلي نسبت به دو نور ديگر در طول كار به ارامي درجه بيشتري پيدا كنه .
البته می شه خیلی از جاها با سایه های تند اکسپرسیونیستی که از نور تند می گیرین در جهت ابهام و اغتشاش رابطه ای استفاده کرد جوری که خیلی نور و سایه ها اکسپرسیونیستی-نوآری به نظر نرسه
اما ایده شما هم می تونه خیلی خوب از آب در بیاد که با نور نرم و سایه های نرم توهم فهم رو برای متین ایجاد کنیم و بهت و حیرت انتهایی جابر رو هم تقویت کنیم به صورتی که بیننده هم آزار نبینه از دیدن نور و سایه های برنده
جواب 1جلسه 6 خیلی بستگی داره که این در این سه نما چه موضوعی قراره دیده بشه اما در کل نمای اول می تونه دیافراگم با عدد بالا استفاده بشه که هم عمق میدان وضوح زیاد باشه و هم چون نورپردازی فیلم به دلیل موضوعش باید با نور کم باشه این روش بهتره صحنه ای که می‌خوایم عمق میدان وضوح متوسطی داشته باشه میتونیم با لنز نرمال 50 گرفته بشه و یا اینکه فاصلمون از سوژه نه خیلی دور باشه نه خیلی نزدیک و صحنه سوم که عمق میدان وضوح کمی داره میتونیم دیافراگم و با عدد پایین انتخاب کنیم اما در عوض برای جلوگیری از روشن شدن تصویر ایزو پایین بیاریم و سرعت شاتر هم بالا ببریم یا مثلاً با لنز تله فیلمبرداری کنیم که عمق میدان وضوح کم بشه
جواب ۲ جلسه ۶ نورپردازی در این فیلم همونطور که گفته شده ابتدا باید تاریک و با نورهای خیلی کم باشه و به مرور زمان نور زیاد بشه و حتی تا جایی پیش بره که سایه های تند ایجاد کنه و نور fill light و key light باهم استفاده بشه اما نور کلیدی شدت زیادی داشته باشه
و یک سوال کارگردان باید عدد دیافراگم شاتر و ایزورو برای هر پلان داخل دکوپاژ بنویسه؟؟
جوابتون از لحاظ فنی خیلی درست و کامله آفرین
در جواب سوالی که پرسیدین باید بگم که کارگردان فقط نور رو توی دکوپاژ توضیح می ده، یعنی توی دکوپاژ صحنه ها جای تقریبی و حدودی نورها رو تعیین می کنه و می گه مثلا یه نور می خوایم پشت سر سوژه و یکی سمت و چپ و … که این نورها باید صورت رو تا این حد روشن کنن و یا تا این حد صحنه تاریک باشه
بعد از این فیلمبردار سرصحنه موظفه این چیزی که شما خواستین رو ضبط کنه، حالا چطور نورسنجی می کنه دیگه به شما ربطی نداره و وظیفه اونه، ولی تایید نهایی نور قبل از ضبط و بعد از ضبط پلانها با کارگردانه
فقط من یه سوال داشتم که تو اموزش نیومده.سوال اینه که چجوری فیلم رو با نور های طبیعی بگیرم که خیلی زیبا بشه تصویر؟اگه فیلم بری لیندون رو دیده باشین می بینین که استنلی کوبریک با نور طبیعت و نور شمع تصاویری خیلی زیبا ساخت بنظرم بهترین فیلم از لحاظ ترکیب بندی تو تاریخه.و من میخواستم بدونم تکنیک خاصی برای اینکار وجود داره؟تازه این برای 1975 و الان تکنولوژی خیلی بیشتره
استفاده از منبع نوری برمی گرده به مفهوم فیلم، یعنی چی؟ یعنی اینکه اگه فیلم داره فضای خفه کننده و مغمومی رو به بیننده می ده خُب استفاده از نور طبیعی خیلی خوب نیست، چون اوضاع هم طبیعی نیست!
آخه اون کوبریکه و امکاناتی هم که داره فرق داره، مثلا توی بری لیندون لنزی با دیافراگم 0.7 وجود داره که اصلا ما فکرشم نمی تونیم بکنیم!
پیشنهاد ما به شما اینه که توی 10 تا فیلم اول اصلا خیلی رو طراحی نور به شکل خیلی خاص فوکوس نکنین، توی 10 تا فیلم اول روی چند موضوع تمرکز کنین:
1) روایت فیلمیک (یعنی من با دوربینم کاری کنم که بتونم خیلی بهتر فیلم رو برای بیننده تعریف کنم)
2) ترکیب بندی
3) دکوپاژ و میزانسن (با توجه به این نکته که فیلمهاتون رو با موضوعات مختلف بسازین و برای هر کدوم دکوپاژ رو تمرین کنین)
4) کار با بازیگرها (توی ایران خیلی به دردتون می خوره بعدا 🙂 )
مرسی از راهنماییتون
جواب 1 جلسه 6.برای اولین نما سعی می کنم صحنه رو طوری طراحی کنم که پیش زمینه میان زمینه و پس زمینه داشته باشه.فاصله کانونی رو بیشتر میکنم که تله بشه و کمی هم فاصله رو با سوزه کم میکنم زیاد کم نمیکنم و بیشتر از فاصله کانونی استفاده می کنم چون فاصله مانونی نما زیبا تر میشه مثلا اگه از لنز واید استفاده کنم و فاصه رو کم کنم نما زیبایی خودشو از دست می ده بعد عدد دیافراگ رو با توجه به شاخص نورسنجی چون تصویر خراب نشه عدد دیافراگم رو کمتر میکنم.
برای نما بعدی فاصله کانونی رو کم میکنم و به نرمال می رسونم و عدد دیافرگم رو به حد نورمال می رسونم.
و بعد برای عمق زیاد لنزو واید تر میکنم و دیگه به دیافراگم دست نمی زنم و سعی میکنم با فاصله از سوژه عمق رو بیشتر می کنم که هم پس زمینه مشخص بشه هم پیش زمینه و هم میان زمینه.
جواب 2 جلسه 6.برای فیلم پنهان بهتر از نور های سخت وسایه های عمیق استفاده بشه اصلا از خود فیلمنامه هم معلومه و من اگه کارگردان فیلم پنهان بودم از تصاویر سیاه و سفید استفاده می کردم چون وقتی فیلمنتامه رو خوندم تو ذهنم سیاه سفید شکل گرفت