تا حالا توی فیلم بساز چند بار در مورد اندازه نمای سینمایی صحبت کردیم و توی بسته آموزشی متر کردن نماها، اندازه نمای سینمایی رو کامل یاد گرفتیم. اما موضوعی که الان می‌خوایم در موردش حرف بزنیم خیلی مهمتر از شناختن خود اندازه نماهای سینمایی هست. این آموزش بر اساس تحقیقات دانشگاه فیلم ال اِی طراحی شده است.

سفر فدای امتحان!

برای ادامه مطلب می‌خوام که با یه مثال پیش بریم. تا حالا شده که تو یه موقعیتی باشین که مجبور باشین چیزی رو بدین و چیزی رو در ازای اون بگیرین!؟ به عبارت ساده‌تر تا حالا شده چیزی رو فدای چیز دیگه‌ای بکنین!؟ مثلا بگین من توی ایام امتحانات با خانواده به مسافرت نمی‌رم، ولی در عوض بعد از امتحانات خودم رو به تعطیلات دلچسب دعوت می‌کنم و برنامه‌های خیلی مفصلی برای تعطیلاتم می‌چینم.

خُب توی این مثال بالا، شما دارین مسافرت و خوشگذرونی با خانواده رو با تعطیلات بعد از امتحانات معامله می‌کنین! یعنی چیزی رو می‌دین که در عوض اون چیز بهتری رو بگیرین.

در مورد اندازه نما چی!؟

توی اندازه نمای سینمایی هم دقیقا این مثال حاکمه. حتما می‌دونین که هر کدوم از اندازه نماها در سینما، معانی خاص و ویژه‌ای رو توی خودش داره که با نمایش هر کدوم از اونها، بیننده چیزی رو می‌فهمه و یه قدم به فیلم شما نزدیک‌تر می‌شه.

مثلا فرض کنین که اگه بیننده یه نمای نزدیک از بازیگر رو در حال عصبی سیگار کشیدن می‌بینه، حتما می‌فهمه که اوضاع خیلی روبراه نیست و به زودی یه اتفاقی می‌افته. به نظر شما چرا بیننده همچین فکری می‌کنه!؟

چون تو طول فیلم دیدن توی سال‌های زیاد این مسئله توی ناخودآگاهش مونده که اگه تصویر بزرگی از کسی یا چیزی رو دید، اون خیلی مهمه و باید دقیقا بهش توجه کنه. حالا اگه اون یه آدم باشه که در حال سیگار کشیدن عصبیه، اوضاع خیلی بدتر هم می‌شه.

مبادلات اندازه نمایی

خُب برگردیم به بحث اصلیمون! ما گفتیم وقتی چیزی رو می‌دیم و در ازاش چیزی رو می‌گیریم، احتمالا به این دلیل این کار رو انجام می‌دیم که به نفعمونه! حالا توی کاربرد اندازه نمای سینمایی هم این مسئله وجود داره.

وقتی شما دارین اطلاعاتی رو توی یه نمای بسته به بیننده می‌دین، یعنی دارین اطلاعات دیگه‌ای رو از بیننده می‌گیرین.

یه مثال

به عنوان مثال فرض کنین شما دارین یه اندازه نمای سینمایی رو به بیننده نشون می‌دین که توش می‌شه همه جا رو دید، خیابون و درخت‌ها و ماشین‌ها و آدم‌ها و بازیگر هم از دور دیده می‌شه.

توی این مثال ما یه چیزی رو با چیز دیگه‌ای معامله کردیم. ما اومدیم و همه چیز رو به بیننده نشون دادیم، هم خونه‌ها و درخت‌ها و ماشین‌ها و هم آدم‌ها و خیابون و … پس ما به بیننده گفتیم که ببین ما داریم در مورد این شهر صحبت می‌کنیم که پر از درخته و ماشین‌هاش توی خیابون با سرعت کم حرکت می‌کنن و مردمش هم با سرعت یک‌نواختی توی پیاده‌روها قدم می‌زنن.

نتیجه معامله با اندازه نمای سینمایی

خُب ما توی این اندازه نمای سینمایی تونستیم حرف زیادی از بازیگر بزنیم!؟ حتما جواب شما هم نه هستش!؟ دقیقا درسته، ما نمی‌تونیم توی این اندازه نمای سینمایی خیلی در مورد بازیگر صحبت کنیم، چون دوربین رو دور کردیم که بتونیم همه جا رو نشون بدیم و بگیم که این شهر چه جوریه و آدم‌ها چه جوری هستن!

پس ما این اومدیم و معامله‌ای با بیننده انجام دادیم و به بیننده گفتیم توی این اندازه نمای سینمایی همه شهر رو ببین و با همه چیز شهر از دور آشنا شو، چون اینجا باید بدونی ما در مورد چه شهری صحبت می‌کنیم.

ترازوی عجیب و غریب!

تا اینجا حتما فهمیدین که منظور ما از ترازوی اندازه نماها چیه!؟ یعنی وقتی چیزی رو به بیننده نشون می‌دیم، مجبور می‌شیم چیزهای دیگه‌ای رو بهش نشون ندیم. دقیقا مثل ترازویی که اگه یه کفه اون سنگین باشه، کفه دیگه مجبوره که بالا بره و فعلا نمی‌تونه قدرت نمایی کنه!

راهکار طلایی برای تازه کارها

حالا توی انتهای این آموزش باید بهتون بگیم که خُب چطور می‌تونیم تشخیص بدیم که چه زمانی، چه چیزی رو به بیننده نشون بدیم و چه زمانی چه چیزی رو بهش نشون ندیم!؟

خیلی ساده باید بهتون بگم که اگه ابتدای راه فیلمسازی هستین، دقیقا مثل فیلمنامه جلو برین، اگه توی فیلمنامه نوشته شده که بازیگر خیلی ناراحت و درهم هستش و در حال سیگار کشیدن مشاهده می‌شه، همون چیزی رو که توی فیلمنامه خوندین فیلمبرداری کنین. در واقع شما دارین لایه داستان فیلمتون رو می‌سازین، پس باید اطلاعات فیلمنامه رو بدون نقص به بیننده منتقل کنین.

اینطوری خیلی ساده می‌تونین به صورت غریزی از اندازه نمای سینمایی به درستی استفاده کنین و مشکل زیادی نداشته باشین. اما زمانی که چند فیلم ساختین و به تکنیک و اصول مسلط شدین، به راحتی می‌تونین تشخیص بدین که هر زمان از فیلم، چه چیزی رو در ازای چه چیزی به بیننده بدین و چطور توجه بیننده رو به فیلمتون جلب کنین.

درد مشترک!

هیچ می‌دونی من هم مثل تو بودم و نمی‌دونستم از کجا آموزش سینما رو شروع کنم با خیال راحت!؟ بعدش من یه سیستم طراحی کردم که هر کسی که آموزش ندیده بتونه از نقطه صفر شروع کنه به آموزش سینما. بعد از 3 سال تحقیق یه دوره طراحی کردم که همه بتونن از نقطه صفر آموزش سینما رو شروع کنن با خیال راحت و با پشتیبانی کامل که سوالی توی ذهنشون بی جواب نمونه.

تو هم نمی‌دونم از کجا شروع کنی!؟ روی تصویر زیر کلیک کن و توی دوره با من همراه باش تا قدم صفر کارگردانی رو با هم برداریم.