تمرین با بازیگر یکی از کارهاییه که یه کارگردان و تیمش باید انجام بدن. حتما از خودتون می پرسین، مگه بازیگر خودش بازیگر نیست!؟ مگه خودش تمرین نکرده!؟ مگه خودش بلد نیست چیکار کنه!؟ جواب همه این سوالات مثبته. اما تمرین با بازیگر یه چیز دیگه ست و ربطی به این سوالها نداره.
درسته که یه بازیگر یه سری تکنیکها و یه سری کارها رو بلده برای کارش، اما تمرین با بازیگر برای فیلم، فرق می کنه. وقتی ما داریم از بازیگر صحبت می کنیم، یعنی آدمی که مثل همه به یه چیزی علاقه داشته و رفته دنبالش.
مثلا شما به کارگردانی علاقه دارین. انتخاب کردین که به درستی راهتون رو پیش برین، یعنی اول آموزش ببینین و بعد فیلم بسازین. یه بازیگر هم این کارها رو انجام داده. اول به بازیگری علاقه پیدا کرده و بعد توی دانشگاه یا کلاسهای آزاد تمرین کرده.
مشکل کجاست!؟
تا اینجا همه چی درسته! اما یه مشکلی وجود داره. وقتی که ما می گیم تمرین با بازیگر کار کارگردانه، یعنی اینکه کارگردان باید بازیگر رو برای فیلم خودش آماده کنه.
پس تمرین با بازیگر توسط کارگردان، یعنی کارگردان یه کارهایی انجام می ده که بازیگر برای فیلم اون کارگردان آماده بشه و نقشی که توی اون فیلم بهش واگذار شده رو به درستی ایفا کنه.
ما تکنیکهای زیادی برای تمرین با بازیگر داریم که هم توی ایران و هم دانشگاه های بین المللی از اون تکنیک ها استفاده می شه. اما خُب باید یه تکنیک دیگه رو برای تمرین با بازیگر بهتون معرفی کنیم که این تکنیک خیلی جدید و مدرنه و فعلا کتابهای مربوط به این تکنیک حتی ترجمه هم نشدن!
بازیگر چقدر تمرین می خواد!؟
یکی از تکنیکهای خیلی قدرتمند که برای اولین بار در دانشگاه تهران هم معرفی شده، تکنیکی هستش که اصطلاحا بهش می گن لو رفتن! البته این تکینک خیلی جدید هستش و هنوز به درستی توی ایران معرفی نشده. Jeremy Kruse این تکنیک رو تئوریزه کرده که قبلا هم توی نیوزیلند و آمریکا مدارس بازیگری تاسیس کرده بود.
ایشون توی تئوری این روش تمرین می گه که: تمرین با بازیگر دقیقا مثل کاریه که یه پدر مهربان با فرزندش انجام می ده. هرگز یه پدر مهربان هیچ کاری رو بیشتر از حد و توان فرزندش ازش نمی خواد و هرگز انتظار سرعت رشد زیادی از فرزندش نداره.
واقعا هم مثال خیلی درست و ظریفیه! بعضی از کارگردان ها انتظار دارن که بازیگرها مشکلات ضعف فیلمنامه و فیلمبرداری و صحنه و لباس رو حل کنن و کاری کنن که این مشکلات به چشم نیان. البته احتمالا این کارگردانها بازیگرها رو با جادوگرها اشتباه گرفتن.
به هر حال ما این تکنیک رو خیلی خیلی ساده کردیم و سعی می کنیم به ساده ترین روش اون رو به شما یاد بدیم.
تکنیک لو رفتن چطور اجرا می شه!؟
تکنیک لو رفتن به طور کلی دو بخش داره که ما اینجا بخشی رو بهتون آموزش می دیم که کارگردان می خواد بازیگر رو برای این نقش آماده کنه. تمرین با بازیگر از جایی شروع می شه که کارگردان می خواد بازیگر رو از طریق فیلمنامه با فیلمش آشنا کنه.
مراحل 5 گانه:
همین اول دقت کنین که این تکنیک توی دو تا وضعیت می تونه کاربرد داشته باشه:
- سطح تجربه و کار و شناخت شما از بازیگر خیلی بالاتره!
- سطح تجربه و کار و شناخت شما همسطح بازیگره!
پس دقت کنین که هرگز با بازیگری که از شما خیلی سطح بالاتری داره از این تکنیک استفاده نکین. توی توضیح مراحل مختلف این تکنیک خودتون به دلیل این قضیه می رسین!
این تکنیک 5 مرحله داره که این مراحل رو به ترتیب بهتون آموزش می دیم:
مرحله اول:
توی مرحله اول تمرین با بازیگر، کارگردان باید فیلمنامه رو به بازیگر بده و تنهاش بذاره و دیگه بهش توجه نکنه. توی این مرحله بازیگر به صورت ناخودآگاه با استفاده از آرشیو ذهنی و بانک عاطفیش با نقش ارتباط برقرار می کنه. به عنوان مثال توی این مرحله اگه توی فیلمنامه نقش یه پدر وجود داشته باشه، بازیگر ناخودآگاه اون نقش رو با پدر خودش مقایسه می کنه و سعی می کنه نقاط مشترکی توی اونها پیدا کنه
مرحله دوم:
توی مرحله دوم کارگردان باید از بازیگر بخواد، روزانه 3 بار متن رو بخونه و هربار که خوند سرساعت مشخصی برای کارگردان پیام تلفنی بفرسته! (می دونین که اگه پشت گوش بندازه فیلمتون نابود می شه پس بهتره به هر طریقی وادارش کنین که متن رو بخونه!)
مرحله سوم:
اگه می خواین از این روش تمرین با بازیگر استفاده کنین، هر بار که بازیگر براتون پیام فرستاد، یه سوال خیلی ساده در مورد فیلمنامه ازش بپرسین. در ضمن توجه کنین که این سوال ها رو کم کم سخت تر و عمیق تر کنین.
اگه ساده تر بخوایم در موردش حرف بزنیم اینجوری می شه که توی دفعات اول که از بازیگر سوال می پرسین، در مورد شغل شخصیت ها و لباس و چهره شون سوال کنین. اما کم کم وارد درونیات و بعد روانی شخصیت ها بشین و سوالاتتون رو توی این بخش از بازیگر بپرسین.
مرحله چهارم:
توی این مرحله بازیگر باید چندین و چند بار فیلمنامه رو خونده باشه. چطور می تونین این رو تضمین کنین که بازیگر چندین و چند بار فیلمنامه رو خونده یا نه!؟ خُب معلومه، زمانی که شما از بازیگر سوالات مختلفی می پرسین، مغز بازیگر بهش دستور می ده که دوباره فیلمنامه رو بخونه.
مغز آدمها نمی تونه ندونستن رو تحمل کنه، اون هم در مورد موضوعی که بهش علاقه دارن. پس این باعث می شه بدون زور و فشار بازیگر چندین بار فیلمنامه رو بخونه و با جزئی ترین خصوصیات نقش آشنا بشه.
پس چک کنین که آیا دفعات مختلف سوال و جوابها با بازیگر بهتر و بهتر می شه یا نه!؟ البته می تونین با اجازه از خود بازیگر صداش رو ضبط کنین و دفعات مختلف رو با هم مقایسه کنین.این کار باعث می شه که بازیگر چندین و چندبار فیلمنامه رو بخونه و با جزئی ترین چیزها و ریزه کاری های نقش آشنا بشه.
مرحله پنجم:
توی این مرحله با استفاده از علم روانشناسی می فهمیم که بعد از گذشت 7 روز فیلمنامه توی ذهن بازیگر رسوب می کنه و بازیگر آماده کاره! پس می تونیم دوباره مراحل 5 گانه تمرین با بازیگر رو دوباره شروع کنیم و با یه بازیگر دیگه تمرین کنیم. البته از این روش می تونین همزمان در مورد چندین و چند نفر استفاده کنی و تمرین با بازیگر رو درست و دقیق انجام بدی.
سعی کن این آموزش ها رو خیلی درست و دقیق یاد بگیری و ازش استفاده کنی، چون این آموزش های کوچیک کاربردی، بخش خیلی بزرگ و مفیدی از آموزش کارگردانی هستش که خیلی ها جدی نمی گیرنش. متاسفانه آموزش کارگردانی توی ایران خیلی درست اجرا نمی شه، پس خودت باید دست به کار بشی و آموزش خودت رو شروع کنی.
دوره پیشنهادی فیلم بساز
تخفیف: 40%
قیمت اصلی 3,900,000 تومان بود.2,350,000 تومانقیمت فعلی 2,350,000 تومان است.
20 دیدگاه برای “تمرین با بازیگر به روش لو رفتن در 5 مرحله! ”
سلام روزتون به خیر.
آقای مارتین اسکورسیزی یک مستر کلاس دارن که برای سال ۲۰۱۶ هست اگه اشتباه نکنم. ایشون گفتن که یه کارگردان باید حداقل یکی دو باری مقابل دوربین کارگردان های دیگه به عنوان بازیگر بره که بتونه بازیگر رو بهتر درک کنه . می خواستم بدونم فیلم بساز دوره ای به عنوان بازیگری داره که منی که قصد کارگردانی دارم بتونم اون رو ببینم و مبانی و درس هایی که مربوط به بازیگری هست رو آموزش ببینم.
سلام به شما
البته این گفته ایشون برگرفته از گفته جان فورد هستش که گفته اگه کارگردانی می خواد فیلم بسازه، باید بازی رو بلد باشه
اونجا معنی و مفهوم بازی اصلا بازیگری نیست، بلکه بازی گیری هستش یا همون چیزی که بهش می گیم بازی گردانی
ما در آینده یه دوره بازیگردانی منتشر خواهیم کرد
بازیگردانی یعنی اول انتخاب درست بازیگران و دوم بازی گرفتن از بازیگران هستش
سوال1:همه ی عوامل حساس اند و به نوبه خودشان باید هواشان را داشت واقعاً،از اونیکه مسئول حمل و نقله گرفته تا فیلمبردار و بازیگر یا بازیگران
.
سوال2:فیلم ساختنِ یک کار گروهیه و اصلا اگه قراره کسیُ حذف کنیم ک بخوایم کارمونو باقدرت پیش ببریم،همون بهتر که فیلم نسازیم،چون یه کارگردان خارج از تسلط روی مسائل فنی و تکنیکی و… باید یه رهبرِ عزیز و دوست داشتنی باشه و دوستِ همه ی عوامل باشه نه که اونجا رئیس باشه
آفرین به این جواب
خیلی خوبه که شما این جوری فکر می کنین هرچند بعضی وقتها مجبور می شیم افرادی رو به ناچار حذف کنیم به هر دلیلی
اما خُب اگه پیشفرض شما رو این باشه که عوامل بهتره همه حضور داشته باشن باعث می شه تا نهایت تلاشتون رو بکنین که عوامل تاثیر گذار رو جذب کنین
مدیریت کارگردان هم این جا خیلی به کار میاد
خیلی می تونه کمک کننده باشه از لحظه ای که عوامل مختلف وارد می شن تا زمانی که فیلم جمع می شه
جواب۱ جلسه۷: به نظر من باید با همه صمیمی بود ولی هرکس رو متناسب با خودش. مثلا با دستیار و فیلمبردار و منشی باید مثل رفیق صمیمی بود تا راحت توی کارشون اعمال نظر کنیم ولی با بقیه که لازم نیست باید در حد همکار خوب صمیمی شد. کلا با هرکسی به اندازه اهمیت و البته ظرفیتش
جواب۲ جلسه۷: من ترجیح میدم که هیچکس رو حذف نکنم و کلا نمیخوام عادت کنم که عوامل رو قربانی هزینه کنم و ترجیح میدم از همون تجربه اولم هرکسی رو در جایی که نیازه بزارم و حذف نمیکنم. چون شاید ظاهرا صرفه جویی میکنم ولی توی ذهن بقیه و توی کار سطح حرفه ای رو پایین میارم. هرچند شاید بعضی وقتا بشه که یه استفاده دوگانه هم کرد. مثل همین فیلمنامه که چون نمیخوام تصویر کاراکتر زن رو نشون بدم میتونم از منشی صحنه استفاده کنم.
اگر یه برگه دکوپاژ رو به عنوان نمونه با یه پلان این فیلمنامه پر کنید ممنون میشم که همه اموزش ها کمی حداقل جنبه کاربردی بگیرن و از این فضای غیرعملی دربیان.
البته چه صمیمی باشین و چه نه، شما صاحب نظر اول هستین به عنوان کارگردان و باید این استایل و شخصیت سر همه کارها (حتی تمرین) حفظ کنین
حواستون باشه که با دستیار صحبت می کنین و دستیار هم با بقیه به جز فیلمبردار و بازیگر
بقیه اگه کاری داشته باشن به دستیار می گن و یا اونها میان سمت شما، نه شما سمت اونها (این نکات از دکوپاژ و تکنیک و زیبایی شناسی و همه چیز مهمتره)
در مورد دکوپاژ توی آموزش های دکوپاژ اینکار رو انجام می دیم، نگران نباشین، توی آپدیت های بعدی تا چند ماه دیگه آموزشهایی رو سعی می کنیم اضافه کنیم که کاملتر هم بشه مبانی سینما؛ اما اینجا جای دکوپاژ نیست، توی کلاس های مختلف اول در مورد دکوپاژ صحبت می کنن و هنرجو هنوز نمی دونه که اگه استاد دکوپاژ هم باشه چطور باید شروع کنه
توی مبانی اصلا به فکر دکوپاژ نباشین این دوره رو یک بار دیگه باید مرور کنین چون خیلی نکات توی دفعات اول آموزش از چشمتون مخفی می مونه پس بهتره عجله نکنین؛ ما توی فیلم بساز نمی ذاریم که نکته ای جا بمونه اما هر چیزی سر جای خودش 🙂
جواب 1 – هرکدوم از عوامل بسته به شخصیتی که دارن ممکنه حساسیت نشون بدن ولی به نظر من فقط در مورد بازیگرها میشه حکم قطعی داد و باید مراقبشون بود. چون مثلا نقش جابر حالت استرس و نگرانی با خودش داره که بازی کردنش توسط بازیگر برای یه مدت همین حالت رو توی خود واقعیش هم ایجاد میکنه. پس اگه میخوایم کاراکتر آسیب نبینه باید مراقب بازیگرش باشیم.
جواب2 – چون مقیاس کار کوچیکه میشه بدون منشی صحنه هم کار کرد ولی در کل همکاری با آدمای آچارفرانسه رو ترجیح میدم. کسایی که بتونن علاوه بر وظیفه اصلیشون خرده کارایی که رو زمین مونده رو هم انجام بدن.
یه سوال. اگه بازیگر چندروز متوالی حس و حال بازی نداشت و مقدارزیادی از کار هم ضبط شده بود باید چیکار کرد؟
بازیگرها و فیلمبردارها از همه حساس تر هستن، ولی بازیگرها توجه ویژه می خوان، نه اینکه توجه کنین بهشون و ازشون تعریف کنین و اینها! نه، منظور از توجه اینه که جلسات پیش تولید بیشتری باید با بازیگر بگذرونین
مثلا با یه سر تکون دادن توی زمان تمرین می تونین روحیه بدین به بازیگر ولی بعضی وقتها کاملا جدی ازش ایراد بگیرین؛ با زبان کمک! مثلا بهش بگین ببین خوبه ها، ولی اینجا نظر چیه اینجوری باشه؟ بهتر نیست؟ شخصیت به این رفتار بیشتر نزدیک نیست؟
بدون منشی صحنه حتی یه پلان و حتی یه لحظه کار کردن اشتباه محضه؛ روی تامپسون می گه بدون فیلمبردار می شه فیلم ساخت، ولی بدون مدیر صحنه و دستیاز نه! (مدیر صحنه توی خیلی از پروژه ها و ترجمه ها به معنی منشی صحنه خودمونه که توی خارج از ایران وظایف متفاوتی هم داره)
آچار فرانسه رو هم فعلا فراموش کنین تا زمانی که خیلی حرفه ای می شین، وگرنه نمی تونین تمرکز کنین رو کار خودتون
چندتا توصیه:
سعی کنین تمرین رو توی محیط ضبط انجام بدین، بازیگر با محیط آشنا می شه و همسایگی ایجاد می شه خیلی راحت و بازیگر اونجا رو مثل خونه خودش می دونه و خسته و بی انرژی نمی شه
سعی کنین به جای اینکه روزهای زیادی رو فیلمبرداری کنین و هر روز مقدار کمی ضبط کنین، روزها رو کم کنین و ساعت ها رو زیاد کنین که همه عوامل تو دل کار باشن، اینجوری با انرژی اینکه فقط یک روز کار می کنن بیشترین بازدهی رو دارن
اما دیگه اگه با این حال هم بازیگر حال و احوال درستی نداشت، چند روز و یا یک هفته کار رو کاملا تعطیل کنین و سعی کنین چند روزی با بازیگر تماس هم نداشته باشین، درست می شه اوضاع
البته توی آدمهای مختلف این شرایط فرق می کنه اما توی اکثر مواقع این نکات جواب می ده
ببخشید یه سری از مطالب دفترچه تمرین با بازیگر رو تیتروار گفتین. میشه توضیح کاملتر بدین؟
بخش انرژی و خلاقیت چطور انجام میشه؟
بازی من یه ادم خجالتی ام …؟ یا بازی یارت رو پیدا کن… ؟
بیشتر این بازی ها رو بچه های بازیگری بلدن
من یه آدم خجالتی ام: بازیگر نقش یه آدم خجالتی رو بازی می کنه هر باز اول تمرین
یارت رو پیدا کن: بازی چند نفریه که یکی از بازیگرها به نوبت چشمش رو می بنده و کسی که تعیین شده رو پیدا می کنه
انرژی و خلاقیت دیگه کارهایی هستش که بازیگرها خودشون انجام می دن و به کارگردان مربوط نیست و خود بازیگرها انجامش می دن، شما برای این قسمت کافیه بهشون اتودهایی بدین که اون اتودها رو توی 30 ثانیه بزنن
(اتود نقش های موقعیتی کوتاه تمرینی که بازیگر در موردشون اطلاع نداره و کارگردان یا دستیار بدون اطلاع ناگهانی بهشون یه موقعیت می ده و می گه این رو بازی کن، مثلا بدون اطلاع به بازیگر می گین آماده باشه و بعد از آمادگی بهش می گین نقش یه آدمی رو بازی کن که 30 ثانیه دیگه کشته می شه)
پاسخ سوال اول جلسه هفت : اگه بخواييم بگيم كدوم قسمت حساسه ، بنظرم هر قسمتي جاي خودش حساسيت خودش رو داره اما قطعا فيلم بردار كه وظيفه مهمي داره و بازيگر ، اما بطور نامحسوس و با سياست خاص . تجربه اي كه من داشتم متاسفانه بعضي هاظرفيت احترام رو ندارن و يه دفعه زير و رو ميشن .بعد هم دستيار كارگردان كه در فيلم كوتاه به عنوان مغز دوم ما بايد كاملا به ما نزديك و صميمي باشه . و ازش بخواييم در اين سياست اعمال شده ما رو همراهي كنه.
پاسخ سوال دوم جلسه هفت : بنظرم بطور كلي حذف عوامل كار درستي نيست چون هر كدوم وظيفه اي دارن كه نبودشون به كار لطمه ميزنه . بهتره بجاي حذف عوامل با ايجاد رابطه اي بهتر در جهت كيفيت كار قدم برداريم.البته در فيلم كوتاه و اين فيلم نامه ميشه از يك متخصص مشاوره گرفت ، مثلا در مورد لباس مشاوره گرفت ولي طراح لباس نداشت. ميشه منشي صحنه جاي بازيگر زن بازي كنه ، حتي فيلم نامه نويس رو ميشه اگر مايل باشه مثلا بزاريم جاي متين ، البته اينو مثال زدم چون شما گفتين فيلم نامه مال تركيه است . كارهايي از اين قبيل.اما از اونجايي كه براي من تيتراژ مهم هست و به عنوان ويترين دوم كار هست ، ترجيح ميدم عوامل رو داشته باشم كه بتونم از اسم در تيتراژ استفاده كنم .
بله و این رو هم توجه کنین خیلی از جشنواره های رنک A خیلی رو تیتراژ متمرکز هستن، مثلا جشنواره فیلم مدرسه لودز (لهستان) اصلا برای این مسئله پروتکل خاصی داره و واضح این رو بیان کرده که تیتراژ خلوت یعنی کاری که شما انجام دادین خیلی براتون سنگین و جدی نبوده (هرچند همیشه درست نیست)
برای مشاوره هم توی ایران خیلی جواب نمی ده چون اساسا مشاور درست و حسابی نداریم بچه هایی که فیلم ساختن تا به سطح بالایی می رسن دیگه فکر می کنن از همه بهترن و با کسی حرف نمی زنن! بقیه هم تجربه کافی ندارن
مرسی از جوابتون که خیلی جامع و خوب بود
جواب 1 جلسه ۷باید هوای فیلمبردار و بازیگرو داشته باشیم چون بازیگر ممکنه تا حالا تجربه کاری نداشته باشه و یکم هول بشه.
جواب۲جلسه۷ میتونیم مثلا عکاسو حذف کنیم یا طراح صحنه و لباس
چرا راجب صدابردار صحبتی نکردید آیا نقشش مهم نیست؟
و اینکه من اگر بخوام تم فیلمم آبی باشه میتونم با وایت بالانس تنگستن در محیط باز فیلمبرداری کنم؟
جوابتون خوبه اما با بازیگری که تجربه نداره توی 10 تا فیلم اولتون اصلا و ابدا کار نکنین، سعی کنین کسی رو پیدا کنین که حتی اگه شده یک دقیقه جلوی دوربین بوده باشه به صورت جدی
صدابردار مهمه اما توی لایه های بعدی
ما می دونیم که یه فیلم 3 تا لایه داره:
1) داستان
2) احساس
3) معنا
صدا بیشتر مربوط به لایه احساس هستش و خیلی توی کارهای اول برای شما دغدغه آنچنانی نخواهد بود و اگه هم دغدغه باشه بعدها به این نتیجه می رسین که دغدغه اصلی نیست
در مورد صدابردار صحبت می کنیم توی جلسات بعد
با وایت بالانس (به شرطی که فیلمبردار بلدی توی کار شما باشه) هر کاری می شه کرد و بعضی وقتها می شه با همین امکان ساده معجزه کرد و حتی رنگ فیلم رو به کلی تغییر داد. در مورد رنگی که می خواین با وایت بالانس دربیارین با فیلمبردارتون حرف بزنین قبل از فیلمبرداری
یه سوال دیگه تمرین با بازیگر توی فیلم های بلند چجوری انجام میشه؟لطفا بگین چقدر زمان مبر و چجوریه؟ایا این تمرینی که شما گفتین بدرد فیلم بلند هم میخوره؟
تمرین توی فیلم بلند توی ایران و ترکیه که ما اطلاع داریم طبق شرایطی برگزار می شه که خیلی متفاوته
یعنی یه کارگردانی میاد و سه چهارم وقت پیش تولید رو تمرین می کنه و یه کارگردان تا روز فیلمبرداری هنوز بازیگرهاش رو ندیده
این تمرینی که ما دادیم بهتون در واقع مربوط به تئاتر و فیلم کوتاهه
برای فیلم بلند هم سال بعد یه برنامه ویژه برای کسانی که مدرسه مبانی هستن داریم که یه روز می ریم پشت صحنه یه فیلم که کارگردانش رو هم می شناسین و خیلی کار درسته توی ایران (ولی نمی گیم کی هستن 🙂 ) و یه روز اونجا هستیم و یه سری برنامه و پلن برای بخش فیلم بلند بهتون می دیم همون موقع
من یه سوال داشتم.ایا بازیگر حاضر میشه این همه تمرین کنه؟شما توی تمرین عملی و یه تمرین مکمل گفتین باید 180 دقیقه اول تمرین کنیم بعد بریم سراغ تمرین فیلمنامه ایا بازیگر خسته نمیشه؟
البته این تمرین برای گروه های یه کم بزرگتر هستش نه فقط برای یه بازیگر
مثلا اگه دو سه تا بازیگر داشته باشیم می تونیم حتی بیشتر از 180 دقیقه کار کنیم چون این بین کمی از وقت هم تلف می شه
مثلا معمولا تمرین ها توی پلاتوها انجام می شه و انتراکت های بین تمرین و نوشیدن چای و قهوه و کمی بحث در مورد کار و … همیشه کار رو به زمان بیشتری هم می بره
اگه با بازیگر درست تمرین کنین بعد از 10 ساعت هم خستگی توش معلوم نمی شه، سعی کنین همونطوری که توی جزوه تمرین دیدین با بازیگر بازی کنین تا اینکه تمرین خشک انجام بدین
جواب 1 جلسه 7.بنظر من بیشتر باید هوای بازیگر و فیلمبردار رو داشته باشیم چون معمولا ادم های حساس ترین و کارشونم از بقیه حساس تره و باید با بازیگر خیلی خوب کار بشه چون تو ایران بازیگر خوب کمه
جواب 2 جلسه 7.بنظرم همه عوامل ضرورین ولی برای خانومی که اخر میاد از منشی صحنه درخواست میکنم که یه لحظه بیاد و دیگه بازیگر برای اون لحظه نمیگیرم البته اگه قبول کنه.
ولی اگه از کسایی که نگفتین میشه گریمورو حذف کرد
آفرین مخصوصا فیلمبردارها و بازیگرهایی که توی ایران کار می کنن متاسفانه با رفتار نادرست بقیه، تصور می کنن که همه چیز لنگ اونهاست پس باید کمی هواشون رو داشته باشیم
البته اگه کار به جایی برسه که نشه اوضاع رو کنترل کرد باید مذاکره انجام بشه و نهایتا اگه کار پیش نرفت همکاری قطع بشه